BEN VARSAM...

Şimdi sen de ben varsam varsın. Şimdi sen benim yüreğimde içimin büyüklüğü, kalbimin derinliği kadar öte, güzel bakılmamış, hissedilmemiş ve belkide hiç hissedilmediği kadar büyük ama uzaksın.

Denize bakıyorum uzağa, çok uzağa. Seni göremeyeceğim yere kadar ileriye… Bir varsın bir yoksun… Ben sende varsam sende varsın…

Özlemek değil bu… Hiçbir zaman görememe korkusuyla her güneş aydınlandığında uyandırılmak kadar acı verici bir şey bu. Bazen uyanmamak için odayı karanlık yapmak, kurulan çalar saatleri duymazlıktan gelip içimden dua etmek ne olur sabah olmasın diye.

İşte böyle bir şey sende var olmak.

Elif  Şafak diyor ki; kişi sevdiğini Allaha emanet edermiş bir daha görmek için. Şimdi sende Allaha emanetsin.

Artık benim halimden yazılar, satırlar anlamıyor… Anlamak, senin beni sevdiğini anlayabilmek ve bilmek kadar zor.

Bende var olman, bir annenin aniden aldığı bebek haberi gibi hem haberli hem habersiz, şaşırtıcı, mutluluk verici, üzücü, kırıcı, onur verici, yüreklendirici, şefkatli, güzel, iyi, kötü, çirkin, yani anlayacağın bir o kadar karışık ama çok net.

Şimdi bendeki seni tarif edebilir misin? Edebilirler mi?

Sen beni anlayabilir misin? Benimle bir ömür boyu bu duygularla yaşayabilir misin?

Bana, benim kendime gösterdiğim kadar sabır gösterebilir misin? Beni benim kadar düşünüp sevebilir misin?

Benim içimdeki yara kadar acı verebilir misin?

Hayatımın en mutlu anını sende benimle yaşayabilir misin?

Yapabilir misin?

……

Yok olduğun kadar var olabilir misin?

Olmak veya olmamak açık ve net! Şimdi sen bende var mısın?

Söylesene yüreğin, için ne kadar büyük?

Söylesene birden fazla kaç kişiyi sevebiliyorsun?

Söylesene acı çektirmek umursamamak hoşuna mı gidiyor?

Şimdi sen nerdesin? Ne yapıyorsun?

Sahi ya ben bu kadar soruyu sana sorarken sen şimdi, benim kadar, benim içimin büyüklüğü kadar var mısın?

Şimdi anladın mı artık benim olmadığım bir yaşamda seninde var olmayacağını!

Şimdi anladın mı artık ben varsam sende varsın !...