Ayrılıklar…
Ayrılıklar, meğerse insana ne çok acı veriyormuş. Verdiği yetmiyormuş gibi bir de çektiriyormuş. Ne zormuş sevdiğin insana hoşça kal demek…
Biz gittiğimiz zaman, karşımızdakini arkada bırakmak daha az acı veriyor. Ama kalan sensen eğer işte o zaman vah haline diyebilirim…
Ayrılığın acısının tarifi şu; gözyaşın sen istemesen de, farkında olmadan akması. Yemek yerken boğazından o yemeğin geçmemesi. Olaylara daha duygusal yaklaşmak. Alıngan olmak ve onunla gittiğin yerlerin hiçbirine gidememek…
İşte bunlar ve daha fazlası!
Suyun bile tadı olmuyor. Gözün her yerde onu arıyor.
Ayrılıktan önceki o son dakika da kalmak istiyorsun hep. Cevaplayamadığın birçok soruyu kendine binlerce kez soruyorsun. Onun valizine girip onunla gitmek istiyorsun.
Bunlar aslında güzel ayrılıklar. Gidenin arkasından bu duyguları yaşamak, bunların güzel olduğu anlamına geliyor.
Kendini frenleyemiyorsun. Ama şu bir gerçek ki alışıyorsun…
Zor olsa da…
İçin el vermiyor onu göndermeye ve kendine iyi bak diyip arkanı dönüp gitmeye…
Aynı güneşin altında uyanmak istememek… Çünkü günün aydınlanmıyor onsuz bir şehirde onsuz bir güne uyanmak.
O günün bitmek bilmez. İşlerin yolunda gitmez.
Kötü ayrılıklar ise güzeldir. İnsanı yeni başlangıçlara uğurlar.
İyi veya kötü ayrılık varsa eğer işte o gerçekten acı çektirir.
Zaman geçer o acı bile güzel gelir ruhumuza. Sonra ruh bu ayrılığa alışır ama göz hep arar sevgiyi, sevginin sahibini ve sebebini.
Bir zaman sonra mantığın ağır basar kalbi yatıştırır… Kendi kendini teselli edersin. Ama bilirsin ki artık istediğin zaman onu göremeyeceksin.
İşte zaman zaman aklını kaybetme noktasına gelirsin ve haykırmak istersin.
Öyle veya böyle bir şekilde günler birbirini kovalar. Acın azalır. Yaraların yavaşça kabuk bağlar.
Dışarıya küstüğün hayata devam edersin. Kapılarını açarsın eşine, dostuna, sırdaşına. O insanların belki de sahte kahkahaları arasında, belki de tanımadığın o insanların sohbet sesleri arasında kendini bulursun ve elini yüreğine koyup iyi ki o.
İyi ki, acılarım da, hüzünlerim de, sebeplerim de, yaşanmamışlıklarım, yaşanmışlıklarım, mutluluğum, ruh ikizim O dersin.
Alışırsın, her şeye rağmen alışırsı…
İşte ayrılıklar her şeye rağmen de olsa acıdır.
Acıtır… Hiç düşünmeden…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder