Günümüzde her anne ve babanın yaşadığı ortak problemlerden biride yemek yememe problemi.
Oldukça problemli ve sancılı geçen bu yemek saatleri tek problem haline gelmiş.
Bazen yemek konusunda öğrencilerim benimle anlaşmaya oturuyorlar.
‘’ Öğretmenim yemeğimizi yersek bahçeye çıkalım mı? ‘’
‘’Öğretmenim yemeğimi bitirirsem buz pateni kaymaya gidebilir miyiz?’’
‘’Öğretmenim istediğimi yesem olur mu? Ya da ben bu yemeğin yarısını yesem ‘’ gibi daha birçok anlaşma yapmak istiyorlar benimle.
Kimi anne babalar da çocuklarının yedikleri şeylerle nasıl hayatta kaldıklarını anlayamıyorlar.
Bakın bir etrafınıza çoğu çocuk bol bol şeker,gazoz-kola ve abur cuburla besleniyor.Ama bakıyoruz ki hayatta kalmayı ve hatta büyümeyi başarabiliyorlar.
Asıl sorunlar,ebeveynlerin çocukları üzerinde otorite kurma veya onları aşırı kollama çabasına giriştiklerinde ortaya çıkıyor.
Unutmayın ki beslenme çocuk için bir yaşam kaynağıdır.Çocuk,doğumdan birkaç saat sonra acıkır ve ağlamaya başlar.Güzel yiyen ve sindiren çocuk,sağlıklı,dengeli,organizması ve çevresiyle uyum içinde olan çocuktur.Fakat bazı nedenlerle bu durum bozulur.Ve beslenme,sorun halini alabilir.Anne-baba,sebebini anlayamadığı bu durum karşısında endişelenir.
Özellikle anne-baba sabırsız ve deneyimsiz ise,sorunun düzelmesini beklemeden sürekli müdahale etmeyi denerler.İşte bu durumda kendinizi frenleyin…!!
Çocuğun yemeğini tek başına yiyebilmesi,onun özerk olabilmesi ve kendi kendini yönetebilir duruma gelmesi için zorunludur.Ancak,anneler çoğu kez çocuğun tek başına yemek yemesini; etrafı kirletmemesi, hızlı ve kontrollü olabilmesi gibi gerekçelerle engellerler.
Çocukların çoğu,zor yemek yedikleri bir evreden geçerler,bu evreyi kolaylıkla atlatabilmeleri için,öncelikle bu zorluğun nedenleri araştırılmalıdır.Bu nedenlerin en sık rastlanılanı,zorla yemek yedirmektir.
Bizler bile yemeği fazla yediğimiz zaman offf çok yedim,şiştim diyip rahatsız oluyorsak çocuklarda aynı şekilde çok fazla yediklerinde ve acıkmadan yediklerinde rahatsız oluyorlar.
Onların miğdelerine hükmediyorsunuz.
Çocuk doydum diyorsa ve siz ısrarla bu kadar şeyle nasıl doyarsın !!! Aç ağzını bu tabak bitecek gibi sözler sarf etmek yerine neden onların gerçekten doyduklarına inanmıyorsunuz ?
Birde şu meşhur laf vardır ‘’ ahh ahh bu yeni nesil çocuklar ! Eskiden çocuklar yemek mi seçerlerdi … ‘’ evet belki yemek seçmezlerdi ama seçecek şansları da yoktu.Eskiden bu kadar fazla ve bol çeşit yemek de yoktu.
Çocuğuna yemek yedirecek diye tüm aile fertlerini şaklaban yapan anne ve babalara ne demeli?Dede elinde bir oyuncak ile çocuğun dikkatini çekmeye çalışır,amca çocuğu gıdıklar ve çocuk gülerken ağzını açtığı tam o vakit anne kaşığa tepeleme doldurmuş yemeği çocuğun ağzına sokar J J sizden sadece kendinizi o çocuğun yerine koymanızı istiyorum.Size o şekilde zorla yemek yedirilse ne yaparsınız?
Belki de şuanda bu yazımı okuyan anneler bana sen anne misin nereden bileceksin?
Anne olmayan bilmez,böyle bir durumla karşı karşıya kaldın mı diye sitem ediyor olabilirler.
Ama inanın ki ben tam 11 çocukla günde üç öğün yemek yiyorum ve hepsinin ayrı bir yemek yeme problemi var.Hepsi seçici.Kimisi peynir,et yemez.Kimisi sebze yiyip süt içmez.Kimiside hiçbir şey yemek istemez…
İşte bunun için her şeyden önce,çocuğa istediğini, istediği miktarda vermek gerekiyor.Yemek için imkanı varsa,neşeli ve hoş bir ortam yaratılmalıdır.Zaman zaman isterse çocuğun yalnız başına yemek yemesine izin verilmelidir.Çocuk 4 yaşında aile bireyleriyle birlikte yemeğe başlamalıdır.Aile ile birlikte yemek,çocuğa ailenin bir üyesi olduğu duygusunu verecektir.
Son olarak yemek yemekte zorluk çıkaran bir çocuğa uygulanacak en iyi yöntem,çocuk yemediği zaman ona ilgi göstermemektir.Yemek çocuğa ‘’ ister ye,ister yeme ‘’ tavrı içinde verilmeli ve anne,çocuğu ne yediğiyle hiçbir zaman ilgilenmemelidir.
Şunu unutmayınki hiçbir çocuk,yemek yemeden uzun bir süre dayanamaz.
Ama yemek reddi kimi zaman daha derin bir psikolojik bozukluk nedeni olabilir.Bu durumda uzman kontrolü gereklidir.
Sevgiler…
Mutlu Çocuk Öğrenir :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder